حجت الاسلام سید سعید حسینی در بیست و
سومین جلسه از درسی از قران در جمع اعضاء دفتر نماینده ولی فقیه در شرح
مختصری از ایه 147 سوره بقره اظهار داشت : خدا در این آیه می فرماید : حق
از طرف خدا امده و از شک کنندگان نباش. « الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا
تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ » این ایه خطاب به پیامبر ص است. این یعنی
چه؟ مرحوم شُبَّر می گوید : این از باب «إیّاک أعنی» است یعنی گوینده
مطلبی را بیان می کند اما منظورش فرد دیگری است. یعنی خطاب به پیامبر ص است
ولی مقصود کسان دیگری هستند که به قران شک کرده اند. وی در مورد عبارت «
فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ » در ایه 148 « لِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ
مُوَلِّيها فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ
اللهُ جَميعاً إِنَّ أللهَ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَديرٌ » گفت : مرحوم
شُبَّر می گوید : خیرات به معنی طاعت است. در هر چیزی که طاعت خداوند است
چه واجب یا مستحب، بر دیگران سبفت بگیرید. شرح نزولی هم در ذیل این عبارت «
أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللهُ جَميعاً » آمده که هر جا باشید
خدا شما را جمع می کند، اصلش در رابطه با محشر است، یعنی در هر جایی از کره
زمین دفن شود، خدای متعال این ها را برای محشر جمع می کند اما روایتی هم
داریم که این عبارت برای یاران امام زمان ع هم هست. یعنی 313 یار امام زمان
ع هر جا باشند در شبِ ظهور خداوند « يَأْتِ بِكُمُ اللهُ جَميعاً » عبارت
امام معصوم این است، اصحاب قیام کننده از مسکن خودشان در یک شب جدا می شوند
و همگی صبح در مکه کنار حضرت صاحب هستند
وی در ابطه با «
فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ، من را یاد کنید تا شما را یاد کنم » آیه 152
گفت : هر موقع انسان، یک، سبحان الله، یا الله و الحمد لله بگوید، این ایه
می فرماید، خدا هم شما را یاد می کند. ایت الله جوادی می فرماید، هر موقع
انسان توبه می کند « توبه یعنی رجوع الی الله » قبلش خدا به او توجه نموده،
بعد انسان توبه می کند و به خدا بر می گردد و بعد خدا می پذیرد. یعنی توبه
انسان بین دو رجوع خدا به او هست. ذکر هم همینطور، اول خدا توجه نموده، ما
ذکر می گوئیم، و بعد خداوند می پذیرد و ما را یاد می کند
امام
جمعه کاشان با ذکر روایتی از باب 83 حدیث ده اصول کافی گفت : ابوبصیر از
قول امام صادق ع نقل می کند، شمادر نیکی و خوبی به برادران خود سبقت بگیرید
، و اهل معروف به اخوان باشید، در بهشت دری است به نام درب معروف (نیکی)،
کسی از این درب وارد نمی شود جز ان که در زندگی دنیا معروفی« نیکی» انجام
داده باشد، و چون بنده در راه برآوردن حاجت برادر مؤمن خود گام بردارد خدای
عز و جل دو فرشته بر او می گمارد، یکی در جانب راست و دیگری در طرف چپ او،
که برایش از پروردگار آمرزش خواهند و برای روا شدن حاجت او دعا کنند» . . .
آنگاه فرمود: «به خدا قسم وقتی مؤمن به حاجتش رسد رسول خدا صلی الله علیه و
آله و سلم از خود او خوشحال تر است»
تَنَافَسُوا فِى الْمَعْرُوفِ
لِإِخْوَانِكُمْ وَ كـُونُوا مِنْ أَهْلِهِ فَإِنَّ لِلْجَنَّةِ بَاباً
يُقَالُ لَهُ الْمَعْرُوفُ لَا يَدْخُلُهُ إِلَّا مَنِ اصْطَنَعَ
الْمَعْرُوفَ فِى الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَإِنَّ الْعَبْدَ لَيَمْشِى فِى
حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُؤْمِنِ فَيُوَكِّلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ
مـَلَكـَيـْنِ وَاحِداً عَنْ يَمِينِهِ وَ آخَرَ عَنْ شِمَالِهِ
يَسْتَغْفِرَانِ لَهُ رَبَّهُ وَ يَدْعُوَانِ بِقَضَاءِ حَاجَتِهِ ثـُمَّ
قـَالَ وَ اللَّهِ لَرَسـُولُ اللَّهِ ص أَسـَرُّ بِقَضَاءِ حَاجَةِ
الْمُؤْمِنِ إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْهِ مِنْ صَاحِبِ الْحَاجَةِ